De Champagnestreek en verder.

Chalons en Champagne – Vitry le Francois

De eerste dag na de dubbele en leuke rustdag zijn we vol goede moed weer op pad gegaan. Heel de dag het ‘canal lateral à la Marne’ gevolgd. Onderweg 2 klavertjes vier gevonden en W-J is in een verse drol gestapt (nog geen 5 minuten gelegd door een mooie hond). ’s Avonds aangekomen bij Ella en Sarah die al lichtjes beschonken waren door  een fles cava en lekkere pasta gegeten.

Virty le Francois – St. Utin

Hard doorgestoken die dag via een departementale weg. Redelijk eentonig maar een pak sneller. Na 18 km schoot er weer iets in Joris zijn knie, even gerust en verder gegaan maar op 3 km van de aankomst was het perte totale en is de depanagedienst moeten uitrukken (danku Ella en Sarah!). Wel op een prachtig grasveldje aan een beekje geslapen op 5 meter van een gigantische nest bijen ma ze waren vredevol. Ook erg vriendelijke buurtbewoners die ons lieten kakken op hun pot en water gaven (danku vriendelijke buurtbewoners!).

St. Utin – Dienville

’s Morgens een marterachtig beest gezien. Joris moest jammer genoeg besluiten de strijd tijdelijk te staken (later meer info) dus vertrokken Joost en W-J met 2 op pad naar de volgende camping. Saaie tocht maar afgewerkt in recordtempo dus snel aan de camping. Vlakbij de camping was een groot meer en het weer was zalig dus heel de namiddag aan het meer gelegen. Toen besloten om de dag erop rust te nemen zodat Joris naar de dokter kon. Die dag was de dokter zonder afspraak dus er maar eens heen gereden. Joris kon direct binnen en omdat de dokter ook een wandelaar was en veel respect had voor ons was de consultatie gratis. De diagnose was helaas minder goed nieuws; Tendinitis wat volgens betrouwbare bronnen een ontsteking is van de kniepees. Van de dokter kreeg hij ook nog gratis ontstekingsremmers en goede tips, zoals wandelstokken gebruiken, veel rust nemen en ijs leggen.

St Utin – Villy-en-Trodes

Joris besloot om het doktersadvies ter harte te nemen en nog een extra rustdag in te lassen. Toen Ella, Sarah en Joris een slaapplaats aan het zoeken waren kwamen we Joost en W-J op 12 km van de aankomst tegen. Joris besloot om vanaf dat punt in te pikken om zijn knie en nieuwe wandelstokken te testen. Succes!  We mochten op het voetbalterrein slapen en de burgemeester heeft ons koffie gebracht. Douchen mochten we in de feestzaal.

Villy-en-Trodes – Polisot
 

Na een tiental kilometer zonder eten te hebben gewandeld (veel dorpjes zonder bakker)  konden we nieuwe proviand inslaan in een supermarkt. Toevalligerwijs passeerden Ella en Sarah net daar met de auto op zoek naar het volgende dorp (Polisot aka Ponysnot); Terwijl zij verder gingen maakten wij onze tocht verder af door een prachtig bos vol met haagbeuk en idyllische paadjes.  Toen we aankwamen vonden we de auto zonder de meisjes. Ze zaten namelijk een eindje verderop bij de José, aan de champagne. José is een Spaanse fransman die ons volgoot met champagne, wijn, pastis en zelfgestookte sterkedrank. Hij zou het grasveldje waar we gingen slapen klaarmaken, maar geen haast op een zaterdag namiddag. Eerst nog wat wijn. Toen kregen we eten bereid door de buurvrouw en de kleindochter van José. We mochten mee-eten van een lekker slaatje met frietjes. Pas tegen 19u vond José dat het tijd was om het gras te maaien. Iedereen was goed zat, we lagen dan ook al tegen half 9 goed te ronken.

Polisot-Etourvy

De volgende ochtend stonden we al om zes uur op. We hadden namelijk bezoek van Laurent, Bram, Camille en nog mensen wiens naam ik niet meer weet en ook de Kobe. Heel dieje hoop was op weg na Spanje en maakte een ochtendlijke tussenstop maar Kobe verliet zijn kudde en sloot zich tijdelijk bij die van ons aan. Omdat het de dag daarvoor zo zwaar was liepen we eerst 2 km in de verkeerde richting om toen terug te draaien en een klein uur later terug aan de tenten te komen: klote. Kobe wandelde mee dus het was tioch nog een leuke tocht omdat we updates kregen van het thuisfront en ons verhaal eens konden doen. Na 20 km besloot Kobe wel om te liften want zijn rugzak was nogal zwaar en had geen goede heupband. Uiteindelijk was het erg ver (35 km in totaal) en mochten we bij een oud vrouwtje in de voortuin slapen.

Etourvy-Tonnerre

’s Morgens was de bakker dicht dus zonder eten vertrokken en heel de dag geen bakkers meer gevonden dus overleefd op twee sultanakoekjes met brie per persoon. Toen we aankwamen op de camping was er gelukkig veel brood en smoskesmateriaal en eitjes: jammie jammie. ’s Avonds heeft kobe 2 soorten stoemp gemaakt met worst. Heel lekker en veel en nogmaals bedankt Kobe!
De Volgende dag rustdag genomen, Kobe heeft heel de dag gevist ma nie al te veel chance gehad en wij hebben Tonnerre eens bezocht. W-J had last van een beginnende oorontsteking dus hebben we klimop afgekookt en het vocht in zijn oor gedaan (zou helpen).

Tonnerre – Joux la Ville

De volgende ochtend was wj zijn oor nog pijnlijk dus besloot hij niet mee te wandelen dus gingen Joris en Joost met twee op pad via een doorsteekroute om sneller in vézelay te geraken. Kobe keerde die ochtend ook al liftend huiswaarts en beleefde zelf nog vele spannende avonturen (vraag kobe) Onderweg een dode vos en everzwijn in de kant zien liggen vergezeld van 1000en maaikes. Ondertussen had het tentteam problemen om een slaapplek te vinden maar uiteindelijk vonden ze toch plek op een voetbalveld waar wij hen terugvonden.

Joux la Ville-Vézelay

De tocht was saai en leek eindeloos maar eindelijk in Vézelay. Een mythische plek voor pelgrims met veel toeristen die ons ook bekeken als attractie. Daar ne goeie leffe gedronken en op een kleine camping geslapen en onszelf getracteerd op pizza. We konden eindelijk ons eerste wandelboekje wegstoppen en het 2^e beginnen. Leuk gevoel, goed voor de moraal.

Vézelay – Clamécy

Op de 13^e kwamen we aan in Clamécy. Er zou een feest zijn voor 14 juillet maar door het slechte weer was het vuurwerk afgelast en ook het feest. Vanop de camping hoorden we ’s avonds wel muziek dus zijn we gaan zoeken en vonden we een zalig groepje (le gros tube) in een mooi zaaltje waar we eel leuke avond hadden en de meisjes ne nieuwe cd voor onderweg kochten. Op de camping hadden we bovendien huisdieren: 3 uitzonderlijk tamme muskusratten en een 15tal eenden die blij waren met onze baguetteschilfers.

Clamécy-Varzy

De volgende ochtend had joruis weer erg veel last van zijn knie van het lange rechtstaan. De ontstekingremmers werkten niet zonder rust dus besloten we dat het beter was langer te rusten. Wj en Joost wandelden met twee naar Varzy waar we nog een rustdag namen en waar het weer eindelijk weer omsloeg in de goede richting. Op de riustdag gebeurde er iets verschrikkelijks. We waren aan het vissen op een vijver en in de overloop van die vijver naar een lagergelegen plasje zaten 5 halfwassen eenden vast. Toen we ze wilden redden doken ze onder en werden ze meegesleurd door de stroming via een ondergrondse watergang. Een voor een kwamen ze verzopen bovendrijven aan de uitgang van de tunnel behalve een gelukzakje dat wegspurtte en zijn mama riep. Erg erg erg! Om alles te vergeten hebben we dan maar een vis gevangen, vermoord en opgegeten.

Varzy – la charité sur loire

Om 5 uur opgestaan ! ! !  Het was ver (37km) langs de grote baan maar we kwamen op een prachtige camping met zwembad op een eiland in de loire. ’s Avonds kwamen de volgende bezoekers aan: Alain en Anton. Ze brachten ons een nieuwe bak duvel waarvoor heel veel dank en maakten het chapeauen weer leuker en grappiger (10 streepjes is trakteren). Een minpuntje: de tent is kapot gegaan en verder gaan met het vervangstuk leek ons riskant aangezien de tent ons huis is maar later meer.

la charité sur loire- nevers

Over de wandeling naar Nevers valt niet veel te melden behalve dat Joost zijn schoen gescheurd is los door het leder! Nevers zelf is een mooie stad aan de Loire waar we 2 dagen hebben gezeten met onze nieuwe metgezellen en genoten van de zon. Omdat het een grote stad is was er ook een Decathlon in de buurt waar we een nieuwe tent, nieuwe schoenen voor Joost, een nieuwe drinkbus voor Joris(ook kwijtgeraakt) en een brace voor Joris zijn knie kochten.

Nevers – Grossouvre

Alain en Anton wilden graag eens mee wandelen en aangezien Joris graag terug rustig wilde beginnen stappen pikte hij na 15km in waardoor Alain met zijn auto kon verder rijden. De laatste 10km stapte Joris mee zonder pijn. Die avond sliepen we in de tuin van de burgemeester en aten we lekkere chili. Omdat het de laatste avond was van Alain en Anton speelden we die avond een drankspelletje waarna iedereen lekker kon slapen. Het was ook de eerste nacht dat we de nieuwe tent eens uitprobeerden en dat bleek een groot succes. Veel makkelijker op te stellen en veel meer ruimte voor ons 3.

Grossouvre – Laugere

Dode koe gezien in de wei.

Laugere – St Amands Montrond

Eerste dag dat Joris terug helemaal meewandelde zonder pijn. Tijdens de tocht een ijsvogel heel duidelijk gezien (boven en onderkant). ’s Avonds sliepen we op een camping.

St Amands Montrond – Le Chatelet

Na 20km voelt Joris terug iets aan zijn verdomde knie en belt preventief Sarah op die wederom depanage van dienst was. ’s Avonds sliepen we in de tuin van een hotel waar heel veel pelgrims passeren. We moesten onze naam en adres enz invullen en ’s morgens trokken ze een foto van ons die bij in de kaft van die mensen ging.

Le Chatelet – Chateaumeillant

Na een korte wandeling bereikten we de camping waar we een dag rust gingen nemen. Het waren namelijk de laatste 2 dagen van de meisjes. Omdat het in de namiddag zo warm was reden we naar een meer op 10km van de camping waar we heel de namiddag konden zwemmen en relaxen.

De laatste dag dat de meisjes er waren zijn we eerst wijn gaan proeven en kopen voor papa Pat en andere ouders. Daarna reden we terug naar het meer omdat het 32° was. ’s Avonds kwamen de ouders van Joris die op terugweg waren van het zuiden van Frankrijk naar huis ons ophalen op de camping om nog eens lekker te gaan eten. Morgenvroeg vertrekken de meisjes terug naar Belgie en zijn we terug met z’n 3en. Dat zal een hele aanpassing worden aangezien het een hele luxe was om ze bij ons te hebben.

Wij wandelen verder en verder en verder tot we er zijn en proberen onze blog regelmatiger bij te houden.

PEACE